روانشناسی و مدیریت

چند سال پیش در مطلبی با عنوان «سیزده نکته درباره ماندن در اتاق» از سوزان سانتاگ نقل کرده بودم:

«اگر بخواهید پایتان را از حد یک اثرِ صرفا خوب و امیدوارکننده فراتر بگذارید و به خطرپذیری و رضایتی حقیقی برسید که در بسیاری از آثار وجود دارد، ناچارید در خانه بمانید.»

حالا که به‌سبب جبر روزگار خانه‌نشین شده‌ایم؛ اما آیا واقعاً می‌توانیم تنهاییِ خلاقانه را تجربه کنیم؟

مسلماً با وجود اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، جو منفی حاکم، ناتوانی در مدیریت کار در خانه و به قول تارکوفسکی کمبود عزت نفس لازم برای ماندن در اتاق، هم? ما آن نوع از تنهایی خلاق و سازنده‌ای را که سانتاگ گفته تجربه نمی‌کنیم.

چند روز پیش در یک نظرسنجی توییتری که اغلب شرکت‌کنندگان آن فعالان فضای دیجیتال بودند، اکثریت دورکاری را باعث کاهش بهره‌وری و عملکردشان عنوان کردند.

لابد چون ترافیک و فشار مترو و آلودگی هوا و کرایه تاکسی حواسپرتی‌های رایج در محیط کار بوده که بهر‌‌ه‌‎ورترشان می‌کرده.

به فهرست کارهای روزان? بسیاری از مایی که پُزِ پرکار بودن می‌دادیم نگاه کنی چیزی جز این نمی‌بینی:

جلسات بیهوده

کارهای اداری بیهوده

پرسه‌های بیهوده در اینترنت

حضور در رویدادهای بیهوده و کم‌ثمر و بعضا بی‌ثمر

و تمام مشغولایتی که به عبث روی آن‌ها اسم کار گذاشته بودیم.

خیلی از ما به خاطر فرار از خانه، نگرش‌های غلط خودمان و کارفرما دربار? کار، مشکلات روحی و ناتوانی در انضباط شخصی است که به ارتباط فیزیکی تن می‌دهیم. (حساب کارهایی که ذاتاً به ارتباط فیزیکی با مخاطب گره خورده‌اند جداست.)

حالا اما ناچاراً می‌توانیم کمی روی سبک زندگی خودمان تامل کنیم و مزایای واقعی اینترنت را بفهمیم. (+) البته اگر اینترنت بگذارد!

قرنطینه در قرنطینه

کار کردن توی خانه ناممکن نیست. اتفاقا توی خانه می‌توان بهترین و اثربخش‌‎ترین نوع کار را تجربه کرد. بسیارند کارآفرینانی که در شرکت‌شان حاضر نمی‌شوند (به فرض اینکه دفتری برای شرکت در کار باشد) و با مدیریت مجازی تیم‌ نهایت بهره‌وری و آرامش را تجربه می‌کنند. هیچ بعید نیست که شرکتی بدون هیچ دفتر کاری، با نیروهای پراکنده در سراسر کشور یا حتی جهان، از بالاترین انسجام سازمانی برخوردار باشد.

برای کار در خانه به قرنطین? دیگری نیاز است که این یکی نه از ترس بیماری، که از شوق کار است.

منصفانه که نگاه کنید، این سایر اعضای خانه نیستند که مانع کار ما می‌شوند، این خود ما هستیم که به حواسپرتی راه می‌دهیم. کمی انضباط و قاطعیت می‌تواند نفوذناپذیربودن قرنطین? کاری ما را به هم? افراد خانه گوشزد کند.

اما راز نتیج? گرفتن از قرنطین? دوم ساختن یک قرنطین? سوم است برای گوشی موبایل (به طور موقت در ساعاتی که کار آنلاین ضرورتی ندارد)، که بهتر است که در دل قرنطین? اول باشند!

قرنطینه در قرطینه زیاد شد، باقی ماجرا را خودتان می‌دانید.

 

شاهین کلانتری